“Dens, gusto mo umakyat tayo ng Pico de Loro ngayong weekend tapos overnight tayo sa beach?”
Andito na naman ‘tong mga kaklase kong istorbo oh, sa isip ko, pero teka lang, bakit parang gusto ko ngang umakyat ulit.
“Sige, tara!”, ang kaagad na namutawi sa aking mga bibig ng mga oras na ‘yon. Sa madaling salita, magkakaroon na ako ng pangalawang akyat kasunod ng aming binagyong Mt. Batulao noong Hulyo 2010.
August 14, 2010, araw ng Sabado, ganap ng alas-sais ng umaga at gaya ng una nang napag-usapan, nagkita-kita kami ng aking mga kaklase sa may KFC Baclaran para doon sumakay patungong Ternate, Cavite, kung saan matatagpuan ang sabi nila ay Mt. Palay-palay o mas kilala sa tawag na Pico de Loro. Medyo napangiti pa ako pagdating ko sa lugar dahil ang iba sa amin, palibhasa ay wala ring gaanong idea sa mountaineering, ay tila ba mamamasyal lang sa mall o parke dahil sa kanilang mga daladalahan at kasuutan.
Late na kami nakaalis ng Baclaran dahil late nang makarating ang isa naming kasama sanhi (daw) ng trapik. Medyo marami kami kumpara sa orihinal na bilang nang sasama, kaya naman napagkasunduan ng grupo na umarkila na lang ng jeep (mini-bus style ng Cavite) para kami-kami din lang ang nakasakay at mas malayang makapagkulitan sa byahe. Saglit kaming tumigil sa may 7-11 tapat ng SM Bacoor para daanan ang dalawang kakilala ni Raffy na mga mountaineer din at magsisilbing mga guide namin sa pag-akyat.
Picture muna bago pa simulan ang akyat.
Pasado alas-nueve na nang marating namin ang DENR ng Mt. Palay-palay, at matapos makapag-ayos ng gamit at makapag-register ay nagsimula na kaming maglakad paakyat ng Pico de Loro. May kadulasan ang daan noong araw na ‘yon dahil madalas na umuulan daw sa lugar lalo pa at panahon na ng tag-ulan ang buwan ng Agosto. Makalipas ang kalahating oras ay narating namin ang isa pang bahay na sinasabing ‘yon ang caretaker ng lupain na tinatahak namin paakyat ng bundok kung saan ay required na magbayad ng P20 ang bawat dadaan don.
Nagpahinga lang kami ng konti sa bahay na iyon tapos tumulak na ulit kami paakyat. Sumaglit na rin ang grupo sa kaisa-isang waterfalls sa lugar, at tuloy makapananghalian na rin muna bago pa tumuloy sa summit.
Dahil sa halos lahat kami ay bago pa lang na umaakyat, aminado kami na mabilis kaming hingalin at mas mabagal lang ang aming lakad kaya naman halos ala-una na ng hapon nang marating namin ang summit ng Mt. Palay-palay. Umaambon pa ng dumating kami doon kaya naman may kakapalan ang fog na sumalubong sa amin. Bandang alas-dos, matapos na makapagpahinga at makapagpicture ay minabuti na naming umalis kahit hindi pa nakaakyat sa tinatawag nilang monolith para hindi kami kapusin ng oras pababa naman ng Nasugbu, Batangas kung saan kami magbe-beach camp at magpapalipas ng gabi.
Habang pababa kami ng Nasugbu galing ng Pico de Loro, may tila ba kakaibang nangyari sa amin. Sa hindi namin maipaliwanag na dahilan ay inabot kami ng halos limang oras bago pa namin marating ang kalsadang nasa bahagi ng Nasugbu, malayo ito sa sinasabi ng aming guide na normal na dalawang oras lang daw dapat. Naisip tuloy namin na baka napaglaruan kami lalo pa at naabutan na rin kami ng dilim sa daan.
Saglit kaming nakapagpahinga pagdating sa kalsada at dumating na rin ang jeep na inarkila ng aming mga guide na magdadala sa amin sa lugar na pansamantala naming pagtitigilan ng gabing ‘yon.
Kinabukasan, kahit nananakit pa ang katawan at binti ng karamihan sa amin, ay maaga kaming gumising para makapaghanda ng almusal at tuloy makapag-ayos na rin ng mga gamit para sa aming dapat sana ay overnight beach camping na naging madaliang swimming. At para hindi naman masayang ‘yong pagbitbit ng mga tent, minabuti na lang namin na itayo na ‘yon pansamantala habang andoon kami sa lugar.
Masaya ang lakad naming ‘yon, na sa kabila ng naranasan namin, ay nangibabaw sa maliit na buhanginan na ‘yon ang masasaya naming tawanan na hindi batid ang pagod na nararamdaman.
Salamat sa dalawang mababait na mountaineers na naka-base sa Cavite at nagsilbing guide namin sa lakad naming ‘yon dahil sa kanilang pag-aasikaso sa amin lalo na at alam nilang bago pa lang kami sa ganoong aktibidad. Syempre pa, hindi magiging matagumpay ang lakad na iyon kung di sa mga makukulit na nakasama ko na sina Raffy, Phillip, MC, Erwin, Megan, Hydee, Sheena, Weng, at Ara.
Hapon na nang Linggo ng lisanin namin ang maganda at payak na lugar na ‘yon pabalik nang Manila, baon ang isa na namang masaya at hindi makakalimutang karanasan sa piling ng aking mga kaibigan at mga mababait, kwela at accommodating na taga-Nasugbu na nakahalobilo namin sa maikling panahon na pamamalagi namin sa lugar na ‘yon.
Sibalenhon Backpacker 